Xaquín Pérez-Sindín participa na Conferencia 2016 da International Mining and Water Association, IMWA, en Leipzig, Alemaña

A semana pasada Xaquín Pérez-Sindín, Profesor na Facultade de Economía da Gdańsk University of Technology, Polonia, e membro do Grupo de Investigación Persoa Ambiente participou nas conferencias anuais da Asociación Internacional de Minaría e Auga, International Mining and Water Association (IMWA) http://www.imwa2016.com/ e que este ano levaba por título Mining meets water: conflicts and solutions.

IMWA é unha organización composta por máis de 600 membros cuxo interese céntrase nas augas de mina e problemas de drenaxe de minas; onde teñen cabida multitude de disciplinas, na súa maioría científico-naturais e de enxeñería.A organización está abrindo novas vías de coñecemento, incluindo as relativas ás ciencias sociais.

As conferencias tiveron lugar en Leipzig, cidade situada a 200 qm. ao sur de Berlín e todo un exemplo de transformación ambiental.  No sur da cidade, no chamado Neuseenland (Novo distrito de lagos), no cal a poboación foi e é aínda testemuña da creación de ata 16 novos lagos mineiros e hábitats naturais onde ata 1989 extraéronse 60 millóns de toneladas de carbón ao ano.

Xaquín Pérez-Sindín participou na conferencia cun relatorio titulado “Challenges of pit lakes from a sociological perspective” (Retos dos lagos mineiros desde unha perspectiva sociolóxica), cuxo obxectivo era establecer novas vías de diálogo e coñecemento que tivesen en conta a dimensión social de todo proceso de restauración ambiental. Este campo, do mesmo xeito que todo aquel relativo ao deseño de espazos naturais e urbanos, ten estado tradicionalmente dominado por unha visión excesivamente técnica. Os enxeñeiros ou deseñadores pasan boa parte do seu tempo formándose e investigando sobre como construír determinados espazos. Para iso utilizan infinidade de técnicas, a miúdo con boas intencións e “as mellores prácticas”, pero que non sempre teñen o resultado esperado nun contexto dado.

É un feito coñecido nas ciencias sociais que na toma de decisións non sempre se ten en conta a dimensión social ou, se se fai, é de forma ambigua e/ou incorrecta. Ese foi, precisamente, un dos obxectivos da contribución de Xaquín Pérez-Sindín en IMWA 2016, mostrar que existen tamén coñecementos que van máis aló do puramente físico e que teñen que ver con como os habitantes constrúen socialmente devanditos espazos. Que detrás de todo proceso de transformación ambiental hai sempre historias e narrativas que tratan de explicar o que está a suceder no seo da comunidade. Identificalas e analizalas é a misión de todo científico social. E iso só se consegue mediante a aplicación do método. Sen a dimensión social, os espazos públicos por si mesmos non crean a vitalidade e empatía que se busca para as nosas cidades e pobos . Deseñar, sen máis, pode crear espazos sen alma, sen significado algún para os seus habitantes. No mellor dos casos, poden chegar a reforzar as diferenzas sociais pre-existentes e desatar conflitos sociais e identitarios que parecían esquecidos. Evitalo dependerá da capacidade de integrar e revalorizar a cultura e pasado da comunidade nos novos espazos, entre outros aspectos. Asumindo, ademais, as diferentes sensibilidades, as diferentes identidades, forxadas ao longo de moito tempo.


Copyright 2012 © Grupo de Investigación Persona-Ambiente